11 Eylül 2009 Cuma

ruhum coştu...

Kendimden taşar gibiyim şu ara...Alıp başımı gitsem Tibet'e, Nepal'e bi yere...Her gün dokunsa ruhuma hayat ve her an. Her an hissetsem iliklerime kadar "yaşamayı". Başka yaşamlara karışsa yaşamım. Çemberin hem içinde, hem dışında, hem de çember olsam herkesi/herşeyi içine alan. Günlerin isimleri anlamını yitirse, ismim anlamını yitirse ve kimliğim... Sadece "kim" olduğum önemli olsa. Gerçekten "kim" olduğumu yaşayarak bulsam, gerçekten kim olduğumu yaşayarak bulsalar...Bir avucuma heyecanı, bir avucuma dinginliği alıp yürüsem yollarda gece gündüz. Öldüğümde "yaşanmamışlığın pişmanlığı" yerine doygun bir tebessüm bıraksam geride...