13 Ekim 2010 Çarşamba

SONRALARI ÖĞRENDİM

7-8 yaşlarındayken müthiş bir coşkuyla sabahın köründe uyandırdım cumartesi-pazarlar. TRT'de masalların canlandırması vardı çünkü. Ev halkı uyanmasın diye kapıyı kapardım. Aklıma gelmezdi başka başka kanallar. Sonraları öğrendim...

9-10 yaşlarındayken çok okul-çok şehir-çok ev değiştirdim. Aklıma gelmezdi daha çok ev, çok şehir değiştireceğim. Sonraları öğrendim...

12-13 yaşlarında kitaplara sardım. Ömrüm kitap okuyarak geçecek sanırdım. Aklıma gelmezdi aylarca bir kitap kapağını aralamayacağım. Sonraları öğrendim...

14-15 yaşlarındayken, soğuk kış akşamları koltuğa uzanıp Yeni Türkü dinlerdim. "Geçse de yolumuz bozkırlardan, denizlere çıkar sokaklar" dendiğinde ben denizi sadece o çok sevdiğim mavilik olarak düşlerdim. Aklıma gelmezdi başka Deniz'ler.Sonraları öğrendim...

16-17 yaşlarında yazmaya sardım. Yazarak kazanacağım sanırdım. Bir süre de kazandım. Ama aklıma gelmezdi gün gelip aylarca-yıllarca yazmayacağım. Sonraları öğrendim...

18-19 yaşlarında hayat omuzlarıma birden çöktü. Bir daha da omzumdan gitmez sanırdım. Aklıma gelmezdi, geldiği gibi gideceği.Sonraları öğrendim...

20'li yaşlarda hep 20'lerimde kalıcam sanırdım, aklıma gelmezdi bir anda 30 olacağım. Sonraları öğrendim.

30'lu yaşlarda hala çelişkilerim, hala çatışmalarım, hala zayıflıklarım, hala kendimle savaşım var. Öğrenecek şey bitmiyor, hayat çok tasa etmeye gelmiyor; inşallah çok sonra olmadan bunu da öğreneceğim...