eski yazılarımdan biri...Hoşuma gidiyor bu yazı, koyayım buraya dedim...
TAŞ, DENİZ, YÜZ, BEN, BİZ...
Fenerin altında durmuş denize bakıyordu görmeden. Sonra görmediği denize atmak için -belki- onu görünür kılmak için bir taş aldı eline. Gördüğü taşı, görmediği denize attı; Deniz görünür, taş görünmez oldu bu kez. Görünür denize yaklaştı sonra-belki- kendini görünür kılmak için. Görmediği yüzünü, gördüğü denizde buldu;deniz görünmez, yüzü görünür oldu şimdi. Bir dalga yüzünü alıp götürdü…Çok uzaklarda bir çocuğun oltasına, hiç görmediği bir adamın yüzü takıldı.Çocuk "yüz" ü alıp duvarına astı. Duvardaki "yüz" e her bakan kendini gördü; Taş;deniz oldu, deniz; yüz oldu ve "yüz" görünmez oldu.Taş, deniz, yüz, ben,biz "bir"olduk.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder